Yatie adikku wong ayu,
Iki lho arloji sing berkarat kae.
Kulinakna nganggo, mengko sawise sesasi rak weruh endi sing kok pilih :
sing ireng, apa sing de mau kae, apa karo-karone? Dus : mengko sesasi
engkas matura aku ( Dadi : sanajan karo-karone kok senengi, aku ya
seneng wae )
Masa aku ora seneng? Lha wong sing mundut wanodya
pelenging atiku kok! Aja maneh sekadar arloji, lha mbok apa-apa wae ya
bakal tak wenehke.
Tie, layang-layangku ki simpenen ya! Karben
dadi gambaran cintaku marang kowe kang bisa dibaca-baca maneh ( kita
baca bersama-sama ) ing tembe jen aku wus arep pindah omah sacedake
telaga biru, sing tak ceritake dek anu kae. Kae lho, telaga biru ing
nduwur, sak nduwure angkasa. Coba tutupen mripatmu saiki, telaga kuwi
rak katon ing tjipta! Yen ing pinggir telaga mau katon ana wong lanang
ngagem jubah putih ( dudu mori lho, nanging kain kang sinulam soroting
surya ), ya kuwi aku, ----aku, ngenteni kowe. Sebab saka pangiraku, aku
sing bakal ndisiki tindak menyang kono, ---aku,ndisiki kowe!
Lha
kae kembang semboja sing saknduwure pasareanku kae, ----petikan kembang
iku, ambunen, gandane rak gandaku. Dudu ganda kembang, naning sawijining
ganda kang giwane saka rasa-cintaku. Sebab oyote kemboja mau mlebu ing
dadaku ing kuburan.
Masmu
Soekarno
credit : Artasya Sudirman's blog
Tidak ada komentar:
Posting Komentar